Dlatego dziś, gdy odwiedzam kampus, który za chwilę będzie służył studentom, ale też całej Bydgoszczy, regionowi, ba, nawet całej Polsce i Europie (a robię to regularnie), zadaję sobie pytanie: co było najważniejsze przy tym długim procesie budowlanym, który trwał przecież niemal cztery lata? Co sprawiło, że wszyscy jesteśmy dumni z tego obiektu? Bo to, że osiągnęliśmy sukces nie mam żadnych wątpliwości.
Wydaje się, że przy tak olbrzymim i skomplikowanym projekcie najważniejsza jest dobra współpraca i zaufanie między głównymi partnerami: zamawiającym, inżynierem kontraktu, projektantami i generalnym wykonawcą. A dobre relacje, zrozumienie i dobra komunikacja to ludzie, którzy tworzą efektywne zespoły.
Dlatego dziś, gdy odwiedzam fantastyczne sale koncertowe, chodzę po korytarzach niemal skończonego kampusu, przypominam sobie styczniowy dzień 2022 roku, gdy w maseczkach – trwała przecież pandemia – podpisywaliśmy umowę na budowę kampusu. Już wtedy było wiele znaków zapytania, ale też wszyscy z optymizmem patrzyliśmy w przyszłość. Kilkanaście tygodni później wybuchła wojna w Ukrainie, która zupełnie zmieniła gospodarkę, w tym budownictwo: rosnące ceny paliw, materiałów budowlanych, stali – istne szaleństwo. I znów nie panikowaliśmy, nie szukaliśmy wymówek, tylko wspólnie szukaliśmy dobrych rozwiązań. Takich momentów, sytuacji było wiele, nie o wszystkich warto teraz sobie przypominać.
To niesamowite, ile pomysłów i rozwiązań wygenerowaliśmy w czasie tej budowy, ile potrzebnych zmian razem wprowadziliśmy w życie. Najważniejsze, że wszystko odbywało się na wysokim poziomie, z poszanowaniem wszystkich partnerów przy tym projekcie. To niebywałe – a mam ponad 20-letnie doświadczenie w branży budowlanej – że cały proces budowy przebiegł tak sprawnie i twórczo. Niestety, w naszej branży nie jest to częsta sytuacja.